De personages van Jhfix (Tina)

Ik ben dus Jhfix. Tina is mn naam hier
Dit zijn dus mijn poppetjes
Over hunzelf, dat doe ik in verhaalvorm, weer iets anders.


Ergens, achterin een steegje zat het zestienjarige emo-meisje. Tina was haar naam. Weer vernederd door haar vrienden. Vrienden waren het eigenlijk niet. Meer de mensen die haar als schuldlosser gebruikten. De roetsige, harde wind duwde het haar van het zwakke meisje opzij. Was er nog een plek waar ze heen kon? Nee, nergens. Thuis zat een boze moeder op haar te wachten. Nou ja... Wachten? Die was eerder blij dat ze niet thuis was. Ze voelde zich iets verzwakken door de ijskoude, fluitende wind die haar waarschijnlijk wilde troosten. Maar dat kon die niet. De wind was er voor de lucht die zich moest verspreiden. Deze problemen moest ze zelf oplossen. Ze keek naar de lucht. De lichte lucht had zich als sinds de middaguren veranderd in een schemerige lucht vol wolken. De schemerige lucht ruilde zijn jasje in voor een zwarte, langzaam maar zeker. Ze kreeg een blik van de maan. Ze voelde zich sterker worden. "Nee!" schreeuwde ze naar de maan. Vanaf nu zou niemand meer haar leven verpesten...


In de tuin van het gezinshuis Street zat een emo-jongen. Naast Giann zat een meisje. Hij streelde haar haar. Als je nu naar hem kijkt zie je een vrolijke, gezellige jongen. Had je dat een paar maanden geleden gedaan had je een tótaal andere jongen. Dat was de tijd waarin zijn ouders uithaalden met messen als hij een paar brokjes teveel kattenvoer gaf en hem geen eten gaven als hij niet voor vier uur aan zijn huiswerk ging. Dat pijnlijke verleden kan hij goed verschuilen achter de vriendelijke glimlach op het gezicht van de zeventienjarige jongen.

(Dit is de Bella die ik op SET had)
Op het bed lag de vrolijke meid. Naast haar lag haar aanstaande man; Zac. En tussen hen in lag de kleine Renesmee. Eigenlijk was Renesmee niet van Zac, maar van haar ex, Jannick. Die had haar gedwongen. En ze was nog maar zestien. Dat Zac niet de vader was zal Renesmee nooit teweten komen. Of toch wel?


In een café in het winkelcentrum zat een zestienjarige blondine haar aankopen te bekijken. Ze was er blij mee. En dat was de bedoeling. Eva streelde haar haar en pakte haar tassen. Ze liep naar haar roze scooter toe. Stook de sleutel in het contact en reed weg. Ze had niet door dat ze het laatste tasje met een roze jurkje liet staan...